Eyrarbakkakirkja var vígð í desember 1890, en fram að því áttu Eyrbekkingar kirkjusókn í nágrannaþorpið Stokkseyri. Íbúar á Eyrarbakka voru 702 árið 1890 og var fólksfjölgunin ástæðan fyrir því að Stokkseyrarsókn var skipt í tvennt og ný kirkja reist á Eyrarbakka.

Aðalforgöngumaðurinn um kirkjubygginguna var sóknarpresturinn, séra Jón Björnsson, og höguðu örlögin því svo, að hann var fyrsti maðurinn sem kvaddur var frá Eyrarbakkakirkju en það var árið 1892. Fjögur ár liðu frá vígslu Eyrarbakkakirkju uns hún öðlaðist full réttindi sem sóknar- og graftarkirkja, en nýr kirkjugarður var ekki vígður og tekinn í notkun á Eyrarbakka fyrr en árið 1894. Kirkjugarðurinn er austar í þorpinu. Þar hvíla m.a. þessir þjóðfrægu menn: Brynjúlfur Jónsson, fornfræðingur frá Minna-Núpi; Sigurjón Ólafsson myndhöggvari, en tvö verk eftir hann eru í kirkjugarðinum; Eiríkur J. Eiríksson þjóðgarðsvörður og prestur á Þingvöllum.

Kirkjan er teiknuð af Jóhanni Fr. Jónssyni, en hann var helsti trésmiður á Eyrarbakka á áratugnum 1880–90, en lést á meðan á byggingu kirkjunnar stóð.

Kirkjan tekur um 230–40 manns í sæti. Á turni hennar var allhá járnstöng með vindhana eins og algengt er á dönskum og færeyskum kirkjum, en hún var tekin niður og í stað hennar settur ljóskross. Guðmundur Daníelsson, rithöfundur nefndi þetta skreyti „Járnblómið“ og ber ein af skáldsögum hans það nafn.

Heimild: Sjá hér
Mynd: A.More.S