Ef lýsa ætti Landmannalaugum í tveimur orðum, þá væru orðin "andstæður og fjölbreytileiki".  Gróið-gróðurvana, bratt-slétt, hrjúft-mjúkt, heitt-kalt, blátt-appelsínugult, svart-hvítt, margt-fátt, stórt-smátt.  Í norðurjaðri litríks og stórskorins fjalllendis er úfið hraun.  Í jöðrum þess spretta fram heitar lindir.  Þar eru Landmannalaugar.

Hrikalegt gil skerst í sveig langt inn í fjalllendið.  Úr því rennur kvísl rétt framhjá laugunum.  Landmannalaugar eru semsé umgirtar úfnum hraunum, háum fjöllum og stríðum vötnum.  Mest áberandi fjöllin, frá laugunum séð, eru Barmur (gulur), Bláhnúkur (blár) Brennisteinsalda(rauð m.a.) Suðurnámur (allir litir) og Norðurnámur (grænn).
Hraunið, sem er svarblátt og mosagrænt heitir Laugahraun. 

Annað hraun, ekki ósvipað, en minna, er nokkru norðar.  Það er Suðurnámshraun.  Kvíslin, sem skiptir um lit og ham eftir veðri og tímum dags og árs, heitir Jökulgilskvísl (gilið heitir Jökulgil).  Hún kemur að mestu úr Torfajökli og Kaldaklofsfjöllum. 

Í hana falla minni kvíslar.  Beggja vegna Bláhnúks, sem er sunnan við laugarnar, renna kvíslar, annars vegar úr Brandsgiljum og hinsvegar úr Grænagili (nafngiftin er engin lygi, þó þar sé enginn gróður).  Norðan lauganna rennur Námskvíslin í Laugahraunsjaðrinum.
Hún kemur innan úr Vondugiljum og sléttunni neðan þeirra.  Yfir þá kvísl þarf að keyra á vaði, vilji maður komast inn á laugasvæðið akandi. 

Strax á eftir kemur annað vað. Það er á heita læknum, sem rennur úr laugunum.  Auk fegurðar og fjölbreytni í landslagi, þá er það heita laugin sem laðar ferðafólk að.
Í henni getur það baðað sig.
Margir leggja leið sína í Landmannalaugar, þær eru fjölsóttasti ferðamannastaðurinn inni á hálendi Íslands.  Engu að síður þarf ekki að ganga langt til að vera einn.

Heimild: Sjá hér
Mynd: Jóna Kristín